zaterdag 21 maart 2015

Een buitengewoon betoverende charme – Sempé (1)

Jardin du Luxembourg (Paris)

'Ik denk dat een tuin (...) altijd een beetje weemoedig stemt.

Ik word gefascineerd door de Jardin du Luxembourg. Ik vind het hier van een buitengewoon betoverende charme. Heerlijk.

Ik ben hier zelfs een keer gestoken door een bij, in die hoek waar de bijenkasten staan. Ik ben hier wel komen tennissen, en later ook schaken. Ik verloor met allebei, met tennis en met schaken.

Ik teken vaak mensen uit deze omgeving. De omgeving van het Luxembourg. Het is een beetje burgerlijke wijk, traditionele gezinnen. En ook wel een beetje saai. Maar dan is er altijd een grootmoeder of een oudtante bij zo'n gezin, een oudere dame die moeilijk loopt.'

Woorden van de kunstenaar Jean-Jacques Sempé in de schitterende reportage die de AVRO over hem maakte en uitzond op 14 mei 2013.

donderdag 12 maart 2015

Gipsen leeuw

Model in gips van D.P.G. Humbert de Superville's 'Leeuw van Katwijk',
16 x 7 x 11 cm (L x B x H), collectie Ars Aemula Naturae, Leiden.

Humbert de Superville liet van de Leeuw van Katwijk een gipsen model maken. Het model is onlangs teruggevonden in de collecties van kunstenaarsvereniging Ars Aemula Naturae.


Wie het beeldje in het echt wil zien, spoede zich naar de Universiteitsbibliotheek Leiden aan de Witte Singel, waar het is toegevoegd aan de tentoonstelling over Humbert de Superville, nog tot en met 2 juni!


Goed... Nu alleen nog wat groter en in zee zetten. Wat let ons?

Met dank aan Jef Schaeps en Karin Scheper.

dinsdag 10 maart 2015

Hoogendijkprijs

Originele zeefdruk, voorstellende 'Het Huis met de Lindeboom' te Vlaardingen,
waarin gevestigd Museum Vlaardingen. Cor Maarleveld, 1990. Foto: Hans Bakker.
Bij de prijs die ik vrijdag in ontvangst mocht nemen, zat een prachtige zeefdruk. Echt mooi!

Meer over het bekroonde boek leest u hier. Het boek is hier te bestellen.

woensdag 4 maart 2015

De lente die niet wil

We branden een kaars bij je portret, de lieve brieven, warme woorden.
Op de tafel waar je lag, die laatste nacht, de ochtend, in de zon die je verwarmde,
heb ik een magnoliatak, waarvan de bloemen verschrompelen,
de armen grijpen naar de hemel.

De lente die niet wil.

Nooit meer de lente zoals de lente was, als de lente is, als de lente altijd moest zijn.