vrijdag 31 augustus 2012

Tachtig

Hieperdepiep hoera!

Mijn moeder heeft vandaag de leeftijd der zeer sterken* mogen bereiken.

Als je haar soms tegenkomt, kun je haar gerust feliciteren.

















* De zegswijze is afgeleid van Psalmen 90, vers 10: 'Aengaende de dagen onser jaren, daer in zijn tseventich jaer: of so wy seer sterck zijn, tachtentich jaer.'

vrijdag 24 augustus 2012

Kawel Appel


Kleindochter aan de vingerverf. ''t Lijkt Karel Appel wel,' roepen de omstanders. Waarop ze haar handjes opent en zegt: 'Kawel Appel.'

donderdag 23 augustus 2012

100 jaar wachten

Opmerkelijk nieuws: morgen mag het open, om 18.00 uur, een pakketje dat 100 jaar geleden werd ingepakt, op 26 augustus 1912.

Maar waarom dan niet even tot zondag gewacht, of tot maandag desnoods, als het gebouw waar het pakketje ligt op zondag gesloten is?

dinsdag 21 augustus 2012

De strandbieb maakt ons allemaal blij


Kijk m'n kleindochter eens lekker lezen. Of nee, eigenlijk is het alleen nog maar plaatjes kijken wat ze doet – ze is pas twee. Maar ze ziet wel dat de egels hier nog slapen en op de volgende bladzijde weer wakker zijn. 'Ejels slapen' roept ze als ze naar de plaatjes wijst, en 'ejels niet slapen'.
Al die andere boeken die voor haar in de strandbibliotheek staan, wil ze ook nog lezen, maar of dat nog gaat lukken deze zomer... Het zijn nog minstens twee planken vol, op grondhoogte neergezet, heel kindvriendelijk, dat wel. Nou goed, dan moet ze in de zomer van 2013 maar terugkomen.
O nee, maar dat kan helemaal niet, dan is de strandbieb wegbezuinigd. Een woord dat m'n kleindochter niet kent, hoogstens kan nazeggen, een woord dat kleine kinderen ook helemaal niet zouden moeten kennen, niet zouden moeten leren kennen ook, een boos woord.
Ook al die andere mensen op het strand, die zo lekker uit de wind in een boek zitten te lezen, willen dat woord niet kennen. Het maakt ze maar verdrietig. Terwijl ze van al die boeken nu juist zo blij werden. Ook zij kunnen de volgende zomer niet meer verder lezen. Niet meer verder lezen in al die boeken van de strandbieb die ze nog wel zouden willen lezen.
Deze voorziening kost ons allemaal maar 15.000 euro per jaar. Het heeft iets met beschaving te maken als zoiets kan bestaan. Kwetsbare beschaving, waar gewoon zand in mag komen. Beschaving heeft alles met cultuur te maken. Cultuur 'voedt, inspireert en verbindt', lees ik in het programmaboekje dat ik om de paar maanden van Het Concertgebouw krijg opgestuurd. Cultuur is een goed woord.

Teken de petitie van Dirk Kuyt op redstrandbieb.petities.nl als u wilt dat de strandbieb open blijft.

vrijdag 17 augustus 2012

Bibendum


Een week of wat geleden was ik in Clermont-Ferrand. Grote stad, bekend van de banden van Michelin. Vier grote fabrieken staan er, op enorme terreinen. Ik kon er geen passender souvenir vinden dan dit, een Michelinmannetje. Het mannetje, dat geheel uit autobanden bestaat, heet in Frankrijk Bibendum.
Bibendum is ook bekend van de spreuk Nunc est bibendum!, Latijn voor 'Nu moet er gedronken worden!' Ruim honderd jaar geleden – Michelin is van 1889 –, toen de wegen nog leeg waren, kon je nog wel een glaasje nemen voor je de weg op ging. Het verkeer, dat ging nog niet zo hard. Goeie, ouwe tijd... Je ziet het voor je, die vrolijke Fransen, met strooien hoedjes op en een fles wijn achter het stuur, zwierend over de weg: 'Nunc est bibendum!'

woensdag 8 augustus 2012

Zebrapad

Er bestaat een link naar de webcam die gericht is op Abbey Road Crossing, het zebrapad voor de Abbey Road Studio's, waar op 8 augustus 1969 The Beatles overstaken. De wereldberoemde foto die van deze gebeurtenis gemaakt is, siert de laatste lp-hoes van de band. Iain MacMillan was de fotograaf. De bandleden lopen op de foto weg van de studio.


Ik heb niet zoveel met The Beatles maar het is fascinerend om naar de beelden van de oversteekplaats te kijken. Rustgevend ook. Nog dagelijks, ook 43 jaar na dato, laten mensen zich er fotograferen. Je ziet ze er de wildste capriolen uithalen. Overdag, maar ook midden in de nacht, lopen ze er in ganzenpas achter elkaar, zoals de bandleden deden, gaan in groepjes op het zebrapad zitten of spelen er een stukje gitaarmuziek. Het andere verkeer probeert er ondertussen voorzichtig voorbij te komen.

Aan de rechterkant van het scherm zie je mensen soms foto's nemen van een gebouw waarvan je alleen een stukje tuinmuur ziet. Daar bevinden zich de muziekstudio's. De muur is vol teksten gekalkt.

Je kan ernaartoe maar het hoeft niet. Even googelen en je weet alles.

vrijdag 3 augustus 2012

Op bergen en in dalen


Heb je het orgel van de Nieuwe Kerk in Katwijk wel eens zien bewegen? Vanavond zag ik het. Op de muziek van Felix Mendelssohn Bartholdy. Om precies te zijn, tijdens het Allegro assai vivace van de Sonate in f-moll, opus 65/1. Dansen was het, walsen. Klimmen, en weer dalen, en dan weer omhoog, als het reusachtige wiegen van een schommel. Zoals ook bij Alexandre Guilmant, waarvan het Grand Choeur en Ré majeur (alla Händel), opus 18/1 gespeeld werd. Tussendoor veel meditatiefs: het hele korte maar o zo rustige en ingehouden precieze Elévation, opus 29/1c, uit Heures Mystiques, van Léon Boëllmann, of het Cortège et Litanie, opus 19/2, van Marcel Dupré. De vertolker van al dit moois was Peter Eilander. Als groots slotakkoord speelde hij de improvisatie op Gezang 143 van Feike Asma, hieronder te horen in een oude opname van de componist op het orgel van de Oude Kerk te Ede.


Meer informatie over de orgelconcerten in de Nieuwe Kerk vind je op deze plek.