maandag 30 januari 2017

Meerburgprijs 2001

De prijswinnaars uit 2001, met als derde van links ir. Arend Meerburg, zoon van de stichter
van het Herinneringsfonds D.F.E. Meerburg. In het midden vooraan Jamie, mijn nichtje van toen.

Van de Meerburgprijs die ik in 2001 ontving, kreeg ik een foto van de krant, maar welke krant en wie de foto gemaakt heeft, dat weet ik niet meer. (Laten zij zich vooral melden, dan kan ik dat alsnog erbij zetten.) De prijs – de laatste in guldens – was ter financiering van mijn proefschrift Dialect en dialectverlies in Katwijk aan Zee, dat in 2004 verscheen.

Je ziet wel dat je erg wit wordt van het schrijven van een boek, en ook papperig, altijd maar binnen, in je kamertje aan je bureau. Je kunt beter een museum inrichten of zingen in een koor, dingen waar de andere prijswinnaars zich destijds mee bezighielden, dan krijg je tenminste een kleurtje op je wangen.

zaterdag 21 januari 2017

De vier-zes (vervolg)

De vier-zes.

Daar is hij dan, mijn kroon, helemaal uit China!

'Dat zijn zulke goeie kronen,' vertelt mijn tandarts. 'Mooi opgebakken, nog op metaal. Kijk maar.'
Ik zie het.
'Metaal dat flinterdun is. Maar hard! Als ik erdoorheen moet boren voor een wortelkanaalbehandeling, ben ik zo drie boortjes kwijt.'
'Wat is dat dan voor metaal, dat dat zo hard is? vraag ik. 'Toch niet dat staal dat ze voor tanks gebruiken, met allemaal radioactief spul erin? Dat je met een mond vol straling loopt.'
'Nee, het is een legering. Maar waarvan, dat weet ik ook niet. Als het radioactief was, had ik het allang gemerkt. Want als ik mijn mond opendoe, lacht China je toe.'

zaterdag 14 januari 2017

Bandje van echtheid (vervolg)


Het bandje van echtheid zit voor in mijn kinderalbum. Het is niet het kinderalbum dat mijn ouders begonnen waren.* Toen ik een jaar of twintig was, heb ik de foto's in een nieuw album overgeplakt. In het oude album zaten ze allemaal los en door elkaar. Aan de hand van de kleren die ik aanhad, en helemaal in het begin niet aanhad, heb ik de foto's weer in de goede volgorde gezet, waarmee de chronologie van gebeurtenissen uit mijn kinderjaren werd hersteld. Gebeurtenissen? Je woonde in Katwijk, dus veel naar het strand en de duinen.

Het was nog een heel werk om al die foto's weer op volgorde te krijgen. Bij het overplakken ging het bandje van echtheid weer netjes op de eerste bladzijde. Waar het thuishoort. Het is het allereerste wat er van mij is. Mijn allereerste bewijs dat ik besta.** In het ziekenhuis werden toen nog geen foto's gemaakt, denk ik. Een andere tijd. Omdat het na alle herstelwerkzaamheden nu mijn album werd, plakte ik onder het bandje van echtheid een foto van toen ik vier was en van hoe ik er nu (in 1982) uitzag.*** Hiermee was mijn eigen album officieel bezegeld. Het was de tijd dat ik wel eens een plaat van The Doors opzette.

* Zo'n album houdt ergens op als je twaalf bent. Je ouders zijn dan al nagenoeg gestopt met foto's van je te maken. Tot je twaalfde zijn er nog wel de officiƫle schoolfoto's, zoals van de actie 'Snoep verstandig, eet een appel', of van Sinterklaas die langskomt, met een Piet die door de klas rent en alle kinderen die naar hem wijzen om de gekkigheid die hij uithaalt, en als laatste de foto's van de driedaagse schoolreis aan het einde van de zesde klas. Allemaal niet meer door je ouders gemaakt. Daarna gaat het hink-stap-sprong door de middelbareschooltijd, met vooral weer officiƫle schoolfoto's, tot de tijd dat je zelf foto's gaat maken. Het kinderalbum strandt ten slotte in lege witte bladzijden.
** Ik heb er nietjes in geslagen. Had ik de klus van het overplakken later opgepakt, dan had ik er vast zuurvrij plastic omheen gedaan. De fotohoekjes waren al wel zuurvrij, denk ik, in die tijd. De foto's zitten er in ieder geval niet aan vastgekleefd.
*** De linkerfoto is van de kleuterschool, de Juliana-kleuterschool op het Abeelplein, de rechterfoto is gemaakt in een fotohokje, nog in het oude station van Leiden.

zaterdag 7 januari 2017

De vier-zes

Noodkroon, zijaanzicht, sterk vergroot.

Gisteren was ik bij mijn tandarts. Ik moet een kroon. Het is de vierde al. Dit was het voorbereidende consult, waarin de opzet voor de kroon gemaakt wordt. De kies wordt daartoe bijgeslepen en je moet happen. Drie keer. Voor een afdruk van waar de kroon komt, van de tegenoverliggende kiezen en van de aansluiting tussen boven- en ondergebit. De afdrukken worden opgestuurd naar China en over twee weken is mijn kroon er dan.

Noodkroon, bovenaanzicht, sterk vergroot.

In de tussentijd krijg je een aluminium noodkroon. Toen mijn tandarts hem wilde plaatsen, schoot hij tussen zijn vingers vandaan en viel op de grond. Hij pakte een nieuwe en liet de doos met vakjes zien waar de noodkronen in opgeborgen zitten. Hij vertelde dat inbrekers ze eens hadden meegenomen, omdat ze dachten dat het zilver was. Maar ze zijn zo goed als waardeloos. Daarom mocht ik die gevallen kroon wel hebben. Leuk, nooit eerder gezien en nooit in mijn handen gehad. Voor mij had zo'n kroon wel waarde, misschien zette ik hem wel op een sokkeltje op mijn bureau. Ik vroeg of dat nou allemaal standaardmaten waren in die vakken. De tandarts vertelde dat dit de 46 was, de 'vier-zes. Er zijn ook collega's die zeggen de zesenveertig, maar ik hou het bij wat ik geleerd heb, de vier-zes. Van het vierde kwadrant de zesde tand/kies vanaf de voorste snijtanden gerekend rechts van het midden.'


Hij tekende het nog even op het whiteboard. De vier kwadranten, 1 rechtsboven, 2 linksboven, 3 linksonder en 4 rechtsonder. Je hebt vanaf het midden naar opzij twee snijtanden, 1 en 2, dan de hoektand, nummer 3 – de tandarts tekende hem een beetje lager – en dan na 4 en 5 deze noodkroon voor  nummer 6, de 46. En ik voelde en telde nog eens met het puntje van mijn tong. Het klopte precies, de vier-zes.

Om het nog eens na te lezen op Wikipedia klik je hier.

maandag 2 januari 2017

Meerburgprijs

Leendert de Vink en Jaap van der Marel met de prijs.

Wat een feest! En het jaar is nog maar net begonnen...

Vanavond ontvingen we de Meerburgprijs voor het Katwijks woordenboek, dat er gauw gaat komen!

Met de overige prijswinnaars en ir. Marjolein Meerburg, kleindochter van
de stichter van het Herinneringsfonds D.F.E. Meerburg. Foto's: Wilma Overdevest.

Meer over de Meerburgprijs vindt u hier.

zondag 1 januari 2017

Het jaar begonnen


Het jaar begonnen met het Nederlands Blazers Ensemble. Voor het eerst. We maken er meteen een traditie van.


Bij de ballonnen die naar beneden kwamen was de camera te laat met scherpstellen. Maar geen nood, de uitzending is hier terug te zien.